Olifanten in Mapungubwe

Mapungubwe National Park

We waren voor de eerste keer in Mapungubwe. Er zou een leuke kijkhut zijn bij een waterplaats, vooral leuk om vogels te zien.

Met de bus geparkeerd bij de ingang van de houten corridor waar je doorheen moest lopen naar de hut (100m). Er was niks te zien bij het water, laten we toch maar gaan, als er niks te zien valt lopen we weer terug.

Toen we in de hut zaten bleek er weinig te zien te zijn, een fish eagle en een mongoose. Na een paar minuten zag iemand in de verte een kleine kudde olifanten. Komen die deze kant op? Ja, ok, we besloten om te wachten.

Stil zijn en rustig kijken

Toen was het een kwestie van heel stil zijn en rustig blijven. Naarmate we meer van de kudde zagen bleek dat deze nog wat groter was. We konden rustig achterover leunen en het tafereel aanschouwen. De telelens was niet meer nodig. Af en toe kwam er een youngster langs lopen om naar ons te kijken. Die wilde even laten zien dat hij of zij ons in de gaten had. Ze wisten heel goed dat wij er waren. Olifanten hebben een goede reuk. Wij werden op dat moment beschouwd als 'niet gevaarlijk'.

Een magische gebeurtenis

Het voelde als een magische gebeurtenis. Ze waren speciaal voor ons gekomen, dat idee heb je dan.

Ze deden rustig waarvoor ze gekomen waren en keken af toe onze kant op. Toch merkte je ook dat het wilde dieren zijn. Ze komen wel mensen tegen, dat kan niet anders, maar zijn wel altijd alert. Als je ze respecteert en zij ervaren dat, dan is het veilig en kun je genieten van het schouwspel. Zo'n ontmoeting vergeet je niet en die blijft altijd bij je. En je ervaart het verschil tussen het kijken van een film en het zelf meemaken. De geluiden, de geuren, de indrukken en je gevoel erbij, dat valt niet na te bootsen.

Het was nog wel opletten toen we terug gingen. We kwamen dezelfde kudde tegen op de weg terug naar de camping. Ze hadden zich zo verspreid dat het uitkijken was om niet middenin de kudde terecht te komen.